Należy dokonać rozróżnienia pomiędzy wniebowstąpieniem Chrystusa i Jego uwielbieniem. Wniebowstąpienie Chrystusa mówi o Jego powrocie do nieba w Jego ciele zmartwychwstałym, zaś uwielbienie Chrystusa jest działaniem Ojca, przez które dał Chrystusowi zmartwychwstałemu, po Jego wstąpieniu do nieba, honorowe miejsce „po swojej prawicy”, tzn. miejsce jedyne i szczególne, pełne mocy.
Twierdzenia biblijne odnoszące się do wniebowstąpienia.
1. W Starym Testamencie.
Dwa fragmenty głoszą wniebowstąpienie Mesjasza: Psalm 68,19 (cytowany w Efezjan 4,8) i Psalm 110,1 (cytowany w Dzieje Apostolskim 2,34-35).
2. W mowach Chrystusa.
Pan Jezus mówił o swoim powrocie do Ojca (Ew. wg Jana 7,33; 14,12.28; 16,5; 10,28). Pan także wspomniał o swoim wniebowstąpieniu (Ew. wg Jana 6,62; 20,17).
3. W tekstach Nowego Testamentu.
Krytykowane przez niektórych zakończenie Ewangelii według Marka wskazuje na wniebowstąpienie (Ew. wg Marka 16,19); Łukasz dwukrotnie mówi o nim w swojej Ewangelii (9,51; 24,51), ale jego główny opis znajduje się w Dziejach Apostolskich (1,6-11).
Także inne fragmenty Nowego Testamentu używają aluzji do tematu wniebowstąpienia, jak choćby Efezjan 4,10; 1 Tymoteusza 3,16; Hebrajczyków 4,14; 1 Piotra 3,22. Inne jeszcze, opisujące uwielbienie Jezusa Chrystusa, kwestię wniebowstąpienia już zakładają (Kolosan 3,1).
Opis Wniebowstąpienia.
1. Miejsce.
Wniebowstąpienie miało miejsce w pobliżu Betanii (Ew. wg Łukasza 24,50), precyzyjniej na stoku Góry Oliwnej, prowadzącym do Betanii (Dzieje Apostolskie 1,12).
2. Przebieg.
Chrystus wzniósł się, jakby był unoszony przez chmurę (Dzieje Apostolskie 1,9). Wniebowstąpienie nie jest zatem synonimem brutalnego, nagłego zniknięcia, ale było ruchem wznoszącym, który trwał pewien określony czas.
3. Obietnica.
Podczas gdy uczniowie spoglądali w niebo, dwaj aniołowie ukazali im się i obiecali im, że ten, który wstąpił do nieba przed ich oczyma, powróci ponownie w ten sam sposób (Dzieje Apostolskie 1,11).
Problemy, które może budzić kwestia wniebowstąpienia.
1. Wniebowstąpienie, jak podkreślają niektórzy, nastąpiło wbrew prawom natury...
Jest to z pewnością prawdą, ale ciało zmartwychwstałe Chrystusa nie było koniecznie poddane prawom natury; ponadto, jako Syn Boży, Chrystus mógł łatwo postąpić w sposób niezależny od praw natury.
2. Krytyka współczesna poddaje w wątpliwość rzeczywistość wniebowstąpienia, opierając się przede wszystkich na dwóch elementach.
A. Po pierwsze, uważa się, że nasza znajomość wszechświata wyklucza wiarę w niebo, jako jakieś określone miejsce „ponad”, czy „poza” gwiazdami. Niemniej, Biblia nie wskazuje gdzie znajduje się niebo, pomimo, że istotnie prezentuje go jako miejsce i jako stan rzeczy. Niebo jest miejscem gdzie przebywa Bóg, gdzie znajdują się aniołowie i dusze sprawiedliwych, i gdzie Chrystus udał się ze swoim prawdziwym ciałem. Aniołowie, nie będąc istotami nieskończonymi, nie mogą być wszędzie w tym samym czasie; muszą być w jakimś konkretnym miejscu.
Podobnie i Chrystus powiedział: W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce (Ew. wg Jana 14,2).
B. Po drugie, krytyka współczesna utrzymuje, że ciało, które można poczuć, dotknąć, nie jest zdolne do przebywania poza ziemią. Ale przecież tak gwiazdy, jak i planety są ciałami poza-ziemskimi, a jednak są materialne.
Paweł pisze: Są ciała niebieskie i ziemskie, lecz inne jest piękno ciał niebieskich, inne - ziemskich (1 Koryntian 15,40). Jeżeli przyjmiemy cielesne zmartwychwstanie Chrystusa, kwestia cielesnego odejścia Jezusa z tej ziemi nie prezentuje już szczególnych trudności. Wniebowstąpienie cielesne Chrystusa jest koniecznym założeniem historycznym dla wiary w Jego powrót z ciałem, ponieważ ma On powrócić na ziemię tak, jak wyruszył. Jest także założeniem koniecznym do wiary w nasze cielesne zmartwychwstanie, ponieważ my będziemy tacy, jak On.
3. Chrystus wstąpił do nieba już przed swoim wniebowstąpieniem?
Niektórzy uważają, że Ew. wg Jana 20,17 wskazywałby, że było już wcześniej jedno, a nawet więcej wniebowstąpień Chrystusa przed tym, które jest opisane w Dziejach Apostolskich, w rozdz. 1. Jednakże jest mało prawdopodobnym, aby słowo wstępuję użyte w czasie teraźniejszym u Jana miało wartość czasu przyszłego i wskazywało publiczne wniebowstąpienie opisane w Dziejach Apostolskich 1 (które już prezentują je jako pewność). Można powiedzieć, że u Jana Pan powiedział do Marii: Przestań mnie zatrzymywać. Nie musisz zupełnie tego robić, ponieważ jeszcze nie jestem w trakcie wstępowania w sposób definitywny do Ojca. Będziesz jeszcze miała okazję mnie zobaczyć. Ale nie ma żadnej wątpliwości, że wstąpię naprawdę do mojego Ojca.
Przesłanie wniebowstąpienia.
Wniebowstąpienie oznacza koniec okresu upokorzenia Chrystusa i jego wejście do stanu uwielbienia. Jeszcze w trakcie 40 dni, które upłynęły od Jego zmartwychwstania, był On poddany pewnym ograniczeniom. W tym okresie Pan nie mógł jeszcze ukazać swojej chwały w pełnym jej blasku.
Kiedy wniebowstąpienie doszło już definitywnie do skutku, Chrystus mógł już rozpocząć swoją nową, inną misję wobec swego ludu i świata – pośrednika, czuwającego i wstawiającego się za nimi u Ojca.
Tomasz Pieczko, Augustinus nr. 18