Nigdzie w Nowym Testamencie nie czytamy, że nie obowiązuje już nas czwarte przykazanie mówiące o przestrzeganiu sabatu. Tak jak pozostałe dziewięć przykazań, także i czwarte nie zostało anulowane.

Jezus miał zwyczaj, aby w sabat chodzić na nabożeństwa do synagogi (Ew. Marka 1,21; 6,2; Ew. Łukasza 4,16; 13,10). Traktował poważnie Prawo Boże i nie chciał go anulować.

17 Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. 18 Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. (Ew. Mateusza 5,17-18)

Jezus nauczał uczniów mówiąc, co zmieni się po Jego zmartwychwstaniu. Np. powiedział, że świątynia jerozolimska nie będzie już centrum kultu (Ew. Jana 4,21-24), wyjaśnił, że prawa dotyczące pokarmów nie będą już obowiązywać (Ew. Marka 7,19) i ustanowił sakramenty (Chrzest i Wieczerzę Pańską) dla Kościoła (Ew. Mateusza 26,26-28; 28,19).

Jezus miał kilka razy konflikt z faryzeuszami dotyczący przestrzegania sabatu. Także w tych rozmowach Jezus nigdy nie twierdził, że sabat już nie obowiązuje, lecz wyjaśniał właściwe jego znaczenie: Sabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla sabatu (Ew. Marka 2,27). Jezus nadaje sabatowi nowe znaczenie, potwierdzając jednocześnie to, co naucza Stary Testament, mianowicie, że sabat jest błogosławieństwem dla człowieka, czasem na odpoczynek, nabożeństwo, spożywanie pokarmów i uzdrowienia.

Jezus podkreśla też, że On sam jest Panem sabatu (Ew. Mateusza 12,8; Ew. Marka 2,28). Sabat nie jest wymysłem człowieka, lecz pochodzi od Boga Stwórcy, a więc Jezus będąc Bogiem, decyduje o jego znaczeniu.

To nie oznacza relatywizacji sabatu lub innych Bożych przykazań, lecz wskazuje na właściwe jego miejsce. Człowiek nie może stać się niewolnikiem sabatu, gdyż Prawo Boże zostało dane, aby żył dobrze i szczęśliwie ku Bożej chwale. Prawo Boże jest wyrazem Bożego miłosierdzia i łaski, gdyż Bóg nie chciał pozostawić człowieka całkiem poddanego skutkom grzechu.

Jezus potwierdza, że sabat jest częścią porządku stworzenia (II Mojżeszowa / Wyjścia 20,8-10), podobnie, jak np. rola mężczyzny i kobiety. Sabat nie jest sprawą kulturową. Nie ma dowolności w tym jak myślimy o sabacie, gdyż jest on uniwersalny dla całego świata.

Pedro Snoeijer, Augustinus 42