Najpierw należy podkreślić, że Dziesięć Przykazań mówi o sabacie, jako siódmym dniu po sześciu dniach pracy (II Mojżeszowa 20,9-10). Hebrajski tekst jest tu niejednoznaczny i nie mówi, że chodzi dokładnie o sobotę, jako siódmy dzień tygodnia. Hebrajski tekst podkreśla rytm: sześć dni pracy, po tym jeden dzień sabatu. Z tekstu nie wynika jednoznacznie, że musi to być sobota.

To fakt, że w czasie Jezusa sabat zawsze przestrzegany był w siódmym dniu tygodnia, czyli  współczesną sobotę, ale nie mamy pewności, w którym dniu sabat był świętowany w czasach Mojżesza. Dekalog bardziej akcentuje rytm sześciu dni pracy i jeden dzień odpoczynku oraz podkreśla, że to jest stały dzień w tygodniu, obowiązujący cały lud. Nie ma wolnego wyboru, w którym dniu chcę przestrzegać sabatu i odpoczynku.

Jezus zmartwychwstał w pierwszym dniu tygodnia. Za każdym razem, kiedy Jezus objawiał się uczniom po zmartwychwstaniu, było to pierwszego dnia tygodnia (Ew. Ew. Mateusza 28,1-10; Ew. Marka 16,9; Ew. Łukasza 24,1. 13-15; Ew. Jana 20,1. 19. 26). Także Zesłanie Ducha Świętego miało miejsce pierwszego dnia tygodnia (Dzieje Apostolskie 2,1; III Mojżeszowa 23,11. 16).

Od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa wierzący gromadzili się pierwszego dnia tygodnia na nabożeństwo, w celu uwielbienia (Dzieje Apostolskie 20,7; 1 Koryntian 16,1-2; por. Objawienia 1,10). Nigdzie w Nowym Testamencie nie czytamy, że chrześcijanie gromadzili się w sabat (sobota). Apostoł Paweł odwiedzał zgromadzenia żydów w sabat w celach ewangelizacyjnych. Od momentu, kiedy jego nauczanie skoncentrowało się na poganach (Dzieje Apostolskie 18,6), sabat ani razu już nie zostaje wspomniany.

Sabat w Starym Testamencie nazywany jest też Dniem Pańskim, czyli dniem świętym, należącym do Pana (por. II Mojżeszowa 20,10; Izajasza 58,13). W Nowym Testamencie pierwszy dzień tygodnia (niedziela) nazywany jest również Dniem Pańskim (Objawienia 1,10).

Pierwsi chrześcijanie i ojcowie Kościoła uznali pierwszy dzień tygodnia, jako Dzień Pański, dzień, w którym Kościół się gromadzi, aby uwielbiać Pana.

Izrael miał przestrzegać sabatu, jako pamiątki stworzenia i zbawienia z niewoli egipskiej (patrz studium biblijne na stronie 4). Dzień Pański, czyli niedziela jest dla chrześcijan dniem, w którym się gromadzą, wspominają i świętują, bo Pan zbawił ich od niewoli grzechu i na nowo stworzył, co stało się rzeczywistością poprzez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

Augustinus 42