O Kościele świętym mówimy w tym znaczeniu, że grzesznicy, których Bóg wzywa, są usprawiedliwionymi i uświęconymi przez Niego, tak aby On sam był w nich obdarzony chwałą.
Bóg buduje swój Kościół przez swego Ducha, w jedności prawdziwej wiary i w świętości, od początku świata aż do jego końca. Bóg także chroni swój Kościół.
Co do mnie zaś, to moje przymierze z nim, jest takie, mówi Pan: Mój duch, który spoczywa na tobie, i moje słowo, które włożyłem w twoje usta, nie zejdą z ust twojego potomstwa ani z ust twoich wnuków – mówi Pan – odtąd aż na wieki. (Księga Izajasza 59,21)
Takie jest nauczanie Apostoła Pawła, kiedy mówi on, że Jezus Chrystus, odkupiwszy swój Kościół, uświęca go, aby był on chwalebny i bez skazy:
Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany. (List do Efezjan 5,25-27)